Με θυμάσαι;

Ειμαι γω, που στο σωμα σου χάραξα με βουνευρα το μισος μου,

και στο κεφαλι σου εβαλα στεφάνι τα παθη μου να σε τρυπάνε.

στην πλάτη σου φόρτωσα ξυλινο σταυρο, βαρυ μαρτυρικο

κι εγω τον χρυσο σταυρό της ματαιοδοξιας μου φόρεσα και καμαρώνω.

Ειμαι αυτος που με χλαμύδα κόκκινο κουρέλι σκέπασα την αλήθεια σου

Ενώ με άμφια χρυσά το ψεμα το δικο μου εντυσα.

Ειμαι ο αχάριστος που τα χέρια σου με ευλόγησαν, με εντυσαν βασιλιά,  με γιάτρεψαν κι εγω τα τρύπησα με γύφτικα καρφιά,

Νίπτω ακόμα τα δικά μου χέρια, μα το αιμα σου είν’ανεξίτηλο δεν βγαίνει.

Ειμαι το παιδί σου που μετρώ, ένα, δυο τρια, … τριάκοντα,  μην και κάναν λάθος και μούδωσαν λιγότερα, για το φιλί που μου ειπανε ότι αρκει για να σε δώσω.

Με γνωρισες;

Ειμαι ο γιος σου ο χριστέμπορας. Ακομα καιν τα χειλη μου Πατέρα κι όμως ακόμα με ένα φιλι σε προδιδω.

Με θυμήθηκες;

Ναι ειμαι εγω που πορνεψα, εκλεψα, βιασα, εκρινα, ζητησα πλούτη, ζηλεψα εξουσια, αγνόησα τον πλησίον μου, αφησα τα παιδια μου να πεινάνε, να κρυωνουν, να πονανε

και που ξενδιάντροπα ζητάω το αντιτιμο κάθε φορά που θύω προδοτικά την αλήθεια σου και δεν φρίττω.

Τωρα με θυμηθηκες;

Ειμαι εγω, ναι ειμαι εγω

Συγχωραμε Πατερα αν μπορεις, γιατι … εχασα την παρακαταθηκη που μου ειπες να φυλάξω.

Φοβαμαι Πατερα, ναι φοβαμαι γιατι, όταν όπως μου ειπες θα ξαναρθεις, αλίμονο, πως θα γυρισω τα ματια μου ψηλά να σε κοιταξω;

Συγχωρα με Πατερα συγχωρα με.

Προσευχη
πρωτ Παντελεημων Γιαννικουρης 2008